Tramwaj GT6 jest sześcioosiowym wagonem przegubowym. Silniki umieszczone są na 1. i 3. wózku, po jednym na wózek. Rozruch jest oporowy, bezpośredni za pomocą nastawnika. Wagon posiada hamowanie elektrodynamiczne oraz hamulce szynowe , tarczowe elektryczne i ręczne. Tramwaje GT6 były produkowane w różnych wersjach przez kilka fabryk. Dzięki swojej niezawodności nadal można je spotkać w wielu miastach Niemiec oraz innych państw. W Düsseldorfie pierwsze wagony GT6 pojawiły się w 1956 roku. Na początku 1996 roku Szczecin zakupił partię używanych wagonów. Wagony GT6 mają szereg cech odróżniających je od tramwajów polskiej produkcji. Silniki są samoprzewietrzalne, zastosowano także ciche przetwornice statyczne. Wózki posiadają dodatkowy stopień odsprężynowania. Drzwi mają ciche napędy, zabezpieczenia przed przycięciem pasażera, system automatycznego zamykania i indywidualnego otwierania za pomocą przycisku. Wycofany z eksploatacji z dniem 1 kwietnia 2009 roku.

B4 i l to pojedyncze wagony doczepne (bez silników), przystosowane do łączenia w składy z wagonami GT6. Dzięki posiadanemu pulpitowi manewrowemu można z nich kierować składem przy jeździe do tyłu. Do tramwajów GT6 i pochodnych produkowane były także wagony doczepne w różnych odmianach, pozwalające na zwiększenie pojemności niewielkim kosztem. Do Szczecina w 1996 i 1997 trafiły pojazdy z dwóch miast (Düsseldorfu oraz Frankfurtu nad Menem) i w czterech odmianach. Do ruchu weszły jednak tylko dwie wersje: typ B4 z Düsseldorfu oraz typ l z Frankfurtu. Pierwsze wagony B4 skierowano do zajezdni Golęcin, stamtąd od 1997 roku wyjeżdżały na linię 6. Wagony l trafiły na Niemierzyn, skąd w 1998 zaczęły wyjeżdżać na linię 3. W 2000 roku przekazano jeden wóz B4 z Golęcina na Niemierzyn. Pod koniec eksploatacji doczepy można było spotkać na liniach 3 (l i B4) i 6 bis (B4) jedynie w dni powszednie.
Zostały wycofane z eksploatacji pod koniec 2002 roku.

Tramwaj 102Na jest sześcioosiowym wagonem przegubowym. Silniki umieszczone są na 1. i 3. wózku (po dwa silniki na wózek). Rozruch silników jest oporowy, następuje za pomocą nastawnika niskonapięciowego sterującego stycznikami. Wagon posiada hamowanie elektrodynamiczne oraz hamulce szczękowo-bębnowe, tarczowe  i szynowe. Tramwaje rodziny 102N wywodzą się z prototypowego wagonu 15N, wyprodukowanego w jednym egzemplarzu w 1963 roku. Kolejne prototypy, tym razem wersji 102N, powstały w 1967 i 1968 roku. Seryjna produkcja rozpoczęła się w 1969 roku. Od 1970 roku produkowano już wersję zmodyfikowaną, oznaczoną 102Na, i właśnie takie wagony trafiły do Szczecina w 1971. Na początku lat 90. część wagonów skierowano do remontu kapitalnego w MZNT Kraków. Po remoncie zmienił się ich wygląd - mają dwa reflektory i inaczej rozmieszczone kierunkowskazy, a wewnątrz siedzenia tapicerowane zastąpiono laminowanymi. W 1996 roku wozy 102Na wraz z GT6 zastąpiły ostatnie tramwaje typu N.  Zostały wycofane z eksploatacji z końcem lutego 2007 roku.

Tramwaj N jest konstrukcją wzorowaną na niemieckim wagonie typu wojennego. Charakterystyczne cechy tych pojazdów to duże pomosty i szerokie drzwi, mające ułatwiać ewakuację w razie alarmu lotniczego. Wagon posiada dwa silniki, każdy napędza jedną oś. Rozruch następuje całkowicie ręcznie za pomocą nastawnika. Opory rozruchowe umieszczone są na dachu oraz wewnątrz - pod siedzeniami, z możliwością przełączenia ich w zależności od pory roku. Hamowanie jest elektrodynamiczne oraz ręczne za pomocą hamulców tarczowych. W 1948 rozpoczęto produkcję wagonów doczepnych typu ND, a rok później - wagonów silnikowych typu N. Do Szczecina trafiły dopiero w 1955 roku. W trakcie tak długiej eksploatacji tramwaje N były wielokrotnie modernizowane. Wagony N przebudowywano na typ 4N poprzez zmianę układu wnętrza - zmieniano drzwi na dwuskrzydłowe i skracano pomosty poprzez przesunięcie stopnia wewnętrznego. Instalowano także hamulce szynowe oraz elektrycznie zamykane drzwi. 3 listopada 1996 roku był ostatnim dniem kursowania składów typu N.

W 1925 roku do Szczecina trafiły pierwsze wagony typu Dessau, które zastąpiły najstarsze wozy Herbrand. Prawdopodobnie z 40 dostarczonych tramwajów tylko 10 zostało wyprodukowanych w fabryce wagonów w Dessau, natomiast pozostałe dostarczył zakład w Bremen. Ponieważ za oznaczenie typu przyjęto nazwę producenta, stąd też wagony 1''-10'' i 133-152 określane są jako typ Bremen. Należy do nich także zachowany wagon 144. Do 1945 roku wagony Bremen/Dessau miały stały przydział, kursując na linii 7. Po wojnie 8 wozów tego typu sprzedano do Poznania, a pozostałe jeździły po Szczecinie aż do końca lat 60. Wagon 144 w 1969 roku przebudowano na pług wirnikowy, otrzymał numer XI. Służył tak do połowy lat 90, kiedy to zapadła decyzja, by odbudować go jako zabytkowy, przy wykorzystaniu części z kasowanej solarki XXX. Jednak ze względów finansowych remont wstrzymano. W 2001 roku, dzięki zaangażowaniu STMKM oraz finansowemu wsparciu sponsorów, wznowiono prace przy odbudowie. Wykonały ją Centralne Warsztaty Sp. z o. o., a wagon oddano do użytku 7 lipca 2001.